Μη σε νοιαζει για την έλλειψη τονων, για την έλλειψη αυτιων να σε νοιαζει.
Πολωνια 2002
Αν και οι περισσοτεροι δοξαζουν τα De Profundis και Litany, εγω εχω να πω πως αυτοι οι αντιχριστοι απ’την παγερη και συναμα ομορφη χωρα του πρωην ανατολικου μπλοκ εδω εγραψαν ιστορια. Καθε κομματι αποτελει εναν υμνο. Απο τα μηδενιστικα κελευσματα του wolftribe, τα λαρυγγια που κοβονται στην ιαχη “this is war, your weaknes make me sick(βλ.Son of fire)”, τα αρρωστα slayer-ικα riffs(κοινως τα αλογισια σικοματα του ταστου) και τα βαρια φωνητικα του peter (ποσο ωραια ειναι η αυτη η φωνη οταν βριζει αυτο τον μπασταρδο γιο του θεου). Μπορει αυτο το album να μην εχει την ταχυτητα του Litany αλλα εγω νομιζω πως ειναι αρκετα κοντα μουσικα, γιατι η μπαντα περισσοτερο απλουστευσε το παιξιμο ωστε να δωσει ωθηση στο μισος για καθε ιερό και οσιο. Ισως, το the black moses να ειναι το καλυτερο κομματι που γραψανε ποτε, με αυτο το κοφτο riff, τα σημεια που θελουν σινγ-αλονγ και το mid-tempo που διαλυει σβερκους. Αν γουσταρετε το death metal σας μεσαιωνικο, πανω στα βηματα των Grave με ολιγην απο Slayer ειστε στο σωστο μερος.
