Thursday 22 December 2011

Vader - Revelations


Μη σε νοιαζει για την έλλειψη τονων, για την έλλειψη αυτιων να σε νοιαζει.

Πολωνια 2002
Αν και οι περισσοτεροι δοξαζουν τα De Profundis και Litany, εγω εχω να πω πως αυτοι οι αντιχριστοι απ’την παγερη και συναμα ομορφη χωρα του πρωην ανατολικου μπλοκ εδω εγραψαν ιστορια. Καθε κομματι αποτελει εναν υμνο. Απο τα μηδενιστικα κελευσματα του wolftribe, τα λαρυγγια που κοβονται στην ιαχη “this is war, your weaknes make me sick(βλ.Son of fire)”, τα αρρωστα slayer-ικα riffs(κοινως τα αλογισια σικοματα του ταστου) και τα βαρια φωνητικα του peter (ποσο ωραια ειναι η αυτη η φωνη οταν βριζει αυτο τον μπασταρδο γιο του θεου). Μπορει αυτο το album να μην εχει την ταχυτητα του Litany αλλα εγω νομιζω πως ειναι αρκετα κοντα μουσικα, γιατι η μπαντα περισσοτερο απλουστευσε το παιξιμο ωστε να δωσει ωθηση στο μισος για καθε ιερό και οσιο. Ισως, το the black moses να ειναι το καλυτερο κομματι που γραψανε ποτε, με αυτο το κοφτο riff, τα σημεια που θελουν σινγ-αλονγ και το mid-tempo που διαλυει σβερκους. Αν γουσταρετε το death metal σας μεσαιωνικο, πανω στα βηματα των Grave με ολιγην απο Slayer ειστε στο σωστο μερος.


Saturday 17 December 2011

Song of the week : Oil is thicker than blood

As i was watching Killer Elite (yep, huge jason Statham's fan guys) one line between the hard-working hitman and the ex-SAS chief impressed me. As they are arguing about their usual stuff and a war made for the oil control of south east the epic line is: "i am a patriot, i did all the killings for my country" (or something like that). And the track "oil is thicker than blood" just crashed into my head. The song of the week, enjoy.


"One hand washes the other.
They scrub until they bleed
but they will never clean.
Oil is thicker than blood.
Stained, saturated, a reddish hue.
Uncle Sam doesn’t want you.
He needs you."


Friday 25 November 2011

Όταν η βία αρχίσει να χορεύει….

Ε1

Υπάρχουν λέξεις που ακούγονται για διάφορους λόγους κοινωνικοοικονομικοπολιτικοθρησκευτικοεπιστημονικά κομμάτια ανατριχιάζουν αντίστοιχα της ιστορικής τους τοποθέτησης. Λέξεις όπως σατανάς, λέπρα, προλεταριάτο. Σερβίτσια ραγίζουν όταν καίει η συνείδηση.
Όταν η καταστροφή αυτού του κόσμου δεν επέλθει από μεταφυσικούς διαβόλους ή από ένα μεθυσμένο υπερκομήτη ή από μια θεϊκή έκρηξη. Όταν δηλαδή ο άνθρωπος δεν θα χτυπιέται απλά σαν φύση – από κάτι α/φυσικό και ενωμένος με τους συνανθρώπους θα τρέχει να σωθεί από έναν εξωγήινο λόγο όπως θα θελαν πολλοί, τότε θα αρχίσει το διαβολικό γλέντι, όταν ταξικά οργισμένος άνθρωπος θα κυνηγάει ταξικά προσδιορισμένο άνθρωπο. Όταν οι μύθοι και οι στάχτες ξαναγίνουν φωτιά.

Ε2

Η διαμόρφωση του εγώ παίζει σημαντικό ρόλο όταν κοιμάται το εμείς. Το εγώ είναι αφετηρία του εμείς. Τα πολλά εγώ δημιουργούν το εμείς. Το καπιταλιστικό εγώ φυσικά δεν έχει καμιά σχέση με το κομμουνιστικό εγώ. Το ένα εγώ κινείται στους δρόμους της ιεραρχίας, το άλλο είναι το εγώ της άρνησης, η ανάγκη του ατόμου να ανατρέψει τις φυλακές του, τις φυλακές όλων. Χωρίς τα αρνητικά εγώ και τις νίκες τους, μικρές ή μεγάλες, η ιστορία θα ήταν απλά ένα καθαρογραμμένο ημερολόγιο – όσον αφορά την κοινωνική ζωή – του καπιταλισμού.
Δεν είναι ο Στίρνερ που φωνάζει ότι "το συνειδητό ανατρεπτικό εγώ είναι δυνατότερο από τα άλλα φοβισμένα 'πολιτικοποιημένα' εμείς" αλλά οι αρνητές του κοινωνικού σώματος που συνθλίβεται από τις υπερσύγχρονες ορατέ και αόρατες συστημικές μηχανές (ο ορισμός του συγκεκριμένου κοινωνικού σώματος είναι η ξεκάθαρη περιγραφή των μικρών τομών, η ανάλυση εικόνων και εμπειριών). Κάθε άρνηση είναι πόλεμος με τα αφεντικά, ουσιαστικός και καθόλου θεαματικός.

Γ2

Το προλεταριάτο. Τα ξεσπάσματά του. Ο πολιτισμός του. Ο Λόγος του. Η Μνήμη του. Η βία του. Η Βία του. Η βία του για τον αστικό πολιτισμό.

...από το βιβλίο "Η Γλώσσα της μύγας και η Νέα Γη" του Georgy F. Calogerovsky

Friday 11 November 2011

Bolt Thrower - Mercenary (1998)

το συγκεκριμένο review στάλθηκε από ένα καλό και όχι μόνο φίλο, για την ανάγκη της προώθησης του σαρωτικού death metal. Mark his words. Chris:

ΧΩΡΑ:Μ.ΒΡΕΤΑΝΙΑ

Τι να πούμε για αυτες τις θρυλικές μορφές του λεγόμενου "σκληρού" ήχου? Πατέρες του death metal με punk και thrash ακούσματα και επιρροές που έδιναν και έπαιρναν στα 80's και 90's. Σαν βόμβες στ'αυτιά όλων έσκασαν τα "In Battle there's no Law" το 1988 και το "Realm of Chaos" ένα χρόνο αργότερα το 1989. Αργό death metal με βαριές κιθάρες από τα έγκατα της γης. Οι γίγαντες από τη Γηραιά Αλβιόνα συνέχισαν σαν οδοστρωτήρας μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας των 00's με συνέπεια να βγάζουν δισκάρες  και οι fans τους να μαζεύουν τις τρίχες απο τα μαλλιά τους στα σπίτια τους από το ξεβιδωτικό  headbanging αλλά και τα δόντια τους από τα πατώματα σε κάθε live τους.


Πολιτικοποιημένοι στίχοι και ένα μιλιταριστικό attitude σήμα κατατεθέν (εξώφυλλα με μάχες, tanks, σήματα του Χάους....χαμός στο ίσωμα!!), στο απώγειο της πορείας τους βγάζουν το 1998 το ΕΠΟΣ "Mercenary".. Από τη πρώτη στιγμη σε καθιλώνει και για κάποιο ανεξήγητο λόγο αναρωτιέσαι " τί φλωριές άκουγα τόσο καιρό ρε γαμώτο?" ..Με το που πατάς το play η κομματάρα Zeroed σε σοκάρει και η πρώτη σκέψη είναι οτι έχει ψωμί εδώ η υπόθεση (ιαχές πολέμου,μυρωδιά από μπαρούτι πιο έντονη από ποτέ...). Το ομώνυμο κομμάτι το Mercenary, με riffs αργά, σάπια που θα ζήλευαν ακομά και οι Grief, με υποχθώνια leads και χλιμιντρίσματα στις κιθάρες που έχουν κάνει copy paste το 90% από μπάντες death, thrash, hard core...σε κάνει να καταλάβεις τι εστί βερύκοκο. Ασταμάτητη δίκαση σε όλο το album να σου τρυπάει το τύμπανο μαζί με τρομερό μπάσο της Jo Bench (έρωτας!!!) είναι σα να περνάνε άρματα μάχης από πάνω σου και να σου κάνουν τη σπονδυλική στήλη χάντρες για κολιέ. Απίστευτη κομμτάρα που έγινε και το χιτ του δίσκου το No Guts No Glory αλλά το καλύτερο απ' όλα το Powder Burns ( Try to run-you cannot hide , Thoughts that cannot be denied , Pain that never goes away...Powder Burns). Τα φωνητικά του Karl Willetts είναι σαν να κάνει γαργάρα με ταβανόπροκες και να τρώει σφαίρες από ΑΚ 47 για κολλατσιό. Λαρύγγι που στάζει χολή και μίσος. Απαραίτητο album στην οποιαδήποτε δισκοθήκη, για να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο στο κάτω κάτω...Αν κάποιος δεν το αντέχει στα ροζ αυτάκια του...να πάει για ύπνο και να ακούει Oasis για να τη βρει. No Guts No Glory ρεεεεε.... 

download

Friday 28 October 2011

Graveyard - Hisingen Blues

Εδώ μάγκες, τα παλικάρια απτήν χώρα του μαυρισμένου απτά μεταλλαγμένα ψάρια μεταλ δεν αστειεύονται. Εδώ, λέξεις μετριότητα και μετριοφροσύνη αποβάλλονται απτήν τάξη μας. Εδώ, λοιπόν μιλάμε για μεγαλοφυΐες, διαμάντια και καμπάνες παντελόνια. Είχα καιρό να ακούσω τέτοια δισκαρα, το ομολογώ. Όλα εδώ είναι όπως πρέπει.  Σόλα, ρυθμοί, καταπληκτικοί στίχοι, φωνάρα, σωστές επιρροές, ταλέντο. Οι Graveyard βγαλανε τον δίσκο της χρονιάς και ένα δίσκο που σε 10 χρόνια μπαμπάδες με κοιλιά θα το δίνουν στα 15 χρονα αγόρια τους που θα έχουν βαρεθεί τους Led zeppelin φλερτάροντας με τους Iron Maiden. Για όσους ψημένους ήξεραν τους Norrsken έχουν καταλάβει που πατανε (όταν οι Norrsken διαλύθηκαν, τα μελή τους δημιούργησαν 2 μπάντες. Τους Witchcraft και Graveyard). Εδώ μιλάμε για αγνή αλητεία. Για άτομα που σοδομιζουν το νεκρό κουφάρι των Black Sabbath, που κανάνε την λέξη ρετρό να ξεχειλίζει δύναμη και καυλα, που το 70s rock τους χρεωστάει χάρη. Πραγματικά.


Ας προσθέσουμε τα καλτ τατουάζ, τα hipster-ικα μουστάκια, τα μπλουζάκια Corrosion of Conformity και τo ανελέητο head banging που προκαλεί το άκουσμα του “ain’t fit to live here” ‘όταν ο "άνθρωπας" υψώνει την φωνή του, μιλάμε για ελιξίριο νεότητας που σπάει άλατα και ευφραίνει καρδιές. Κομμάτια όπως το προαναφερμένο, το Hisingen blues (ένας gay ύμνος προς τον σατανά), το Buying truth και Ungrateful are the dead θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί το ’69 η το ’72. Δοκιμάστε ελεύθερα, σχόλια ευπρόσδεκτα.


download the album of the year

Thursday 20 October 2011

4 songs about the economical crisis

4. Sepultura - Primitive future

If we have something to hope and wait for, is a brighter future and it will only happen if we destroy capitalism and live our lives in a more humane way.
"I FEEL ALONE ON THIS IRRATIONAL PLANET
TO CREATE OR JUST OBSERVE
I KEEP WALKING ON THIS DESERT MADE OF IDEAS
PRIMITIVE FUTURE

I STEP ON SKULLS OF GENERATIONS THAT HAVE NOT FORMED
I HEAR PAINFUL CRIES OF WARS THAT ARE TO COME
TO CREATE EVERYTHING AGAIN, FROM THE BEGINNING
TO TEACH NEW MINDS
PRIMITIVE FUTURE"


3. Naytia - Worldwide Dictatorship

This track is a terrific example of resistance. Good video edit. Fuck faschism



2. Entombed - Young and dead

Nothing has more beauty than churches, state and capitalist buildings on fire...
"We're such a success story
But living safe and sorry
The king is not returning
Another church is burning

Dead gods and man-made weather
More bigger faster better
Firearms made of plastic
Our world is so fantastic"



1. Kreator - Violent revolution

the lyrics are tremendous
"Society failed to tolerate me
And I have failed to tolerate society
Still I can't find what you adore
Inside I hear the echoes of an inner war
Nothing can take the horror from me
Your sick world the loss of all morality
My hate has grown as strong as my confusion
My only hope my only solution
is a Violent Revolution

I do not need a cause for my rage
I just despise the nature of the human race
When all I see is repulsion and hate
Violence becomes my only friend, my saving grace
When love is lost beyond your control
A pale shadow of lust can not enlight your soul
So keep your ice cold bitter illusions
I don't need your empty world my only solution
is a Violent Revolution"

Sunday 16 October 2011

Napalm Death - Order of the leech

Τι πιο ωραίο απτό να ξυπνάς ένα σκοτεινό πρωινό του Οκτωβρίου μετά από μια πολύ κουραστική μέρα (με αρκετές δόσεις δυνατού κόκκινου κρασιού) να αισθάνεσαι θαυμάσια (πόσες φόρες θα το νοιώσεις αυτό έτσι κι αλλιώς?) και να βάζεις ένα δισκάκι των Napalm Death που έχεις να ακούσεις από τότε που ήσουν πρωτοετής σε κάποιο κωλοχωρι ?

Οι Napalm Death δε χρειάζονται σίγουρα καμία ιδιαίτερη σύσταση, τα 14 άλμπουμ και τα αμέτρητα 7’’ της τεράστιας πορείας τους τα λένε όλα. Παρ' όλ' αυτά για τους τύπους ας πούμε πως δημιουργήθηκαν το 1981 στο Birmingham από κάποιους νεαρούς που ήθελαν να παίξουν εντελώς χύμα, γρήγορα και στα μούτρα του καθένα που δε γούσταρε ραφτα GBH, μοικανες, μακριά μαλλιά. Οι ρίζες τους βρίσκονται κυρίως στο αναρχο-πανκ αλλά και χαρντκορ πανκ που έπαιζε τότε έντονα στην Βρετανία και αυτό το μαρτυρούν οι έντονα κοινωνικοπολιτικοί τους στίχοι (καθώς και τα t-shirt του Mark "Barney" Greenway. Βλ. Cause for alarm, Crucifix, Dropdead κτλ).

Το 2002 λοιπόν κυκλοφορούν το Order Of The Leech, ένα άλμπουμ που έχει σίγουρα αρκετές death metal αναφορές (παρότι το Harmony corruption είναι ένα δυνατό άλμπουμ, σίγουρα οι μεταγενέστερες κυκλοφορίες είναι αυτές που κάνουν τις δίκες μου τρίχες να σηκώνονται) αλλά η μπάντα δείχνει να θέλει να γυρίσει πίσω στις ρίζες να εξερευνήσει να οσφρανθεί και να  καταστρέψει ξανά και ξανά. Εδώ μέσα έχουν καταφέρει να χωρέσουν καθαρά κοψίματα από νεουρκεζικο hardcore, τρελαμένα death metal riffs, βάρβαρα και βαθιά φωνητικά (όταν ο Barney στριγγλίζει πραγματικά δεν αντέχω και εδώ ευτυχώς έχει ελάχιστα τέτοια σημεία) αλλά και συνάμα δίνουν φοβερή δύναμη στα κομμάτια που σε συνδυασμό με το γρήγορο σε σημεία «σπάω πεζοδρόμια» παίξιμο στα ντραμς που από παραδοσιακό d-beat γυρίζει σε κολασμένο blast-beat και τούμπλαλιν. Οι στίχοι είναι άξιοι βαθύτερου στοχασμού καθώς καταπιάνονται με θέματα παγκόσμιας γεωστρατηγικης και ιμπεριαλιστικών πόλεμων, πλανητικής κυριαρχίας και αντί-καπιταλισμού σε πλαίσια όπως προείπαμε αναρχο-πανκ.

Friday 14 October 2011

Entombed - Same difference


Σωτήριο Έτος :1998
Χώρα : Σουηδία

Τι και αν έχουν χαρακτηριστεί οι πατέρες του ευρωπαϊκού death metal, δημιουργοί του όρου rotnroll ή ακόμα και "όπου φυσαει ο άνεμος πάω", οι Entombed είναι μια από τις καλύτερες μπάντες σ’αυτό που λέμε ακραίος ‘ήχος. Είτε φλερτάρουν με το  stoner rock είτε κομματιάζουν τα πάντα με τα βρωμερά discharge-meets-motorhead riffs τους, οι Entombed πάντα ήταν πρωτοπόροι και ρηξικέλευθοι και εξηγούμαι. Το 1998 βγάζουν ένα δίσκο που για πολλούς λερώνει το πλούσιο παρελθόν τους, χαρακτηρίζεται από πολλούς σαν "πραγματικό σκουπίδι" και στέλνεται για καύση στο πυρ το εξώτερον. θα έπρεπε να είναι όμως τα πράγματα έτσι ή η μυωπική metal σκηνή για άλλη μια φορά απλά νοιώθει προδομένη?

Το 1998 λοιπόν και μετά την φυγή του Nicke Andersson οι Entombed με δυο προσθήκες στο πρωτοκλασάτο ράστερ τους, τους Peter Stjärnvind (Krux, Born of Fire και Murder Squad) και Jörgen Sandström (τεχνικος ηχου που εμεινε για καποια χρονια ως μονιμος μπασιστας) βγάζουν το άλμπουμ Same difference που περισσοτερο εχει να κανει – στα δικά μου αυτιά – με ένα κράμα πραγματικής ένδειξης αγάπης του group στο hardcore/punk και ναπολεόντειου στησίματος του άλμπουμ στους καταπληκτικούς στίχους (I need to reinstate led astray but the delicious bait I was a sucker for it it tasted worse all the time but I can't get it out of my mind- addiction king) και τα φοβερά φωνητικά του LG-Petrov (What ever you desired just let it be).

Κλείνοντας να πω πως πραγματικά αυτό το άλμπουμ είναι ίσως το πιο αδύναμο της μπάντας αλλά παρ όλα αυτά νομίζω πως λίγες μπάντες έχουν καταφέρει να το κοιτάξουν στα μάτια πόσο μάλλον να το αγγίξουν. Φορέστε γυαλιά μυωπίας και ξεχαρβαλωθείτε.

Ακουστέ το καθώς : οδηγείτε μονοί σας για τουλάχιστον 666 χλμ μακριά από κάποιο κλεινών άστυ προς οροσειρές και κορφοβούνια με ομίχλη και ζεστό νες-καφέ…απελευθερώνει όλες τις μυρωδιές!

Θα μπορούσε να είναι : soundtrack στην ταινία Drive την ώρα που ο Ryan Gosling κλωτσά μέχρι θανάτου ένα τύπο στο ασανσέρ πολτοποιώντας το κεφάλι του. (What can I say? / There's just no way, is there? / so I act as if it's ok mister / I am who I am / I say goddamn / goddamn I give whatever I can / now that is what a nice guy I am)